• Liceum Ogólnokształcace

        • Historia szkoły

           

          7 listopada 1918r. w Osmoli na plebani ks. Proboszcza Stanisława Pietkiewicza odbyło się pierwsze zebranie komitetu szkolnego złożonego z 12 osób (m.in. dziekan i proboszcz brański ks. Feliks Zalewski, proboszcz łubiński ks. Wincenty Ryży, proboszcz boćkowski ks. Jan Warpechowski, dr Hryniewicki, działacz ludowy z Oleksina Teofil Demian, Artur Gartkiewicz z Andryjanek i inni), którego zadaniem było założenie gimnazjum w Bielsku Podlaskim. Na przewodniczącą komitet wybrał hrabinę Wandę Jezierską z majątku Pobikry, na skarbnika ks. Feliksa Zalewskiego.

          Pierwszym dyrektorem gimnazjum został ks. Bronisław Zaleski, który miał wyszukać i skompletować grono profesorskie. Ksiądz Jan Warpechowski zajął się wyposażeniem gimnazjum w meble szkole. Wynajęciem lokalu dla gimnazjum zajął się Artur Gartkiewicz. Gimnazjum ulokowano w murowanym piętrowym domu u zbiegu ulic Mickiewicza i ks. J. Poniatowskiego. Szkoła miała rozpocząć działalność w styczniu 1919r., dlatego też w grudniu 1918r. rozpatrzono podania kandydatów do gimnazjum. Egzaminy wstępne odbyły się 10 lutego 1919r. Gimnazjum było zakładem społecznym i otrzymało jako patrona bohatera narodowego - Tadeusza Kościuszkę.

          Dzięki staraniom dyrektora gimnazjum ks. B. Zaleskiego w maju 1919r. powstała bursa szkolna. Jesienią 1919r. praca w szkole toczyła się już normalnym trybem. W szkole istniał zastęp harcerzy jak również harcerstwo żeńskie. Gmach szkolny został odnowiony, sprowadzono pomoce naukowe.

          Mimo wojny polsko-sowieckiej plany na rok szkolny 1919/1920 zostały zrealizowane. Wiosną 1920 Bielsk stał się miastem przyfrontowym. Drużyna harcerska została rozwiązana, a starsi harcerze poszli na front jako ochotnicy. W końcu lipca do Bielska wkroczyli bolszewicy, jednak nie zdołali zdobyć zaufania miejscowego społeczeństwa i po kilku tygodniach odeszli. Po podpisaniu zawieszenia broni nastały ciężkie czasy, jednak jesienią 1920 roku zajęcia szkolne zostały wznowione. Na nowo pracę podjęło harcerstwo, podniósł się poziom nauczania. Osiągnięcia organizacyjne i dydaktyczne sprawiły, że zakład dotychczas społeczny jesienią 1922r. został upaństwowiony, a władze miasta i społeczeństwo zobowiązano do budowy gmachu szkoły.

          Dyrektorem Państwowego Gimnazjum Koedukacyjnego im. T. Kościuszki został mianowany mgr E. Sojecki. Okres jego dyrektorstwa jest bardzo znaczący w historii szkoły. Był on zarówno dobrym administratorem jak i bardzo dobrym pedagogiem. Dbał on o należyty dobór grona pedagogicznego, o rozwój ucznia, o wychowanie obywatelskie, o wszechstronny rozwój intelektualny młodzieży i lepsze poznanie kultury Narodowej. Traktując turystykę jako jeden z elementów wychowania patriotycznego organizował i prowadził wycieczki krajoznawcze. Ze względu na dużą liczbę uczniów (około 300) jesienią 1922r. wynajęto na cele szkolne drugi budynek.
          Zaczęto starania o wybudowanie własnego gmachu szkoły. Uzyskano plac pod budowę szkoły i pod boisko szkolne, wraz ze zrujnowanym budynkiem przy ul. Szpitalnej, (obecnie 11-go Listopada).

          Dzięki staraniom dyrektora E. Sojeckiego, przy udziale prof. B. Mieszalskiego zorganizowano gimnazjalną orkiestrę dęta, która grała na 26 instrumentach zakupionych z funduszu Komitetu Rodzicielskiego. Orkiestra publicznie wystąpiła 3 maja 1924r. Druga orkiestra - smyczkowa zaprezentowała się publicznie w 1926r.

          1 września 1925r. władze oświatowe cofnęły gimnazjum szkolne prawa państwowe, ponieważ tzw. "koncesjonariusze", którzy wobec władz państwowych reprezentowali interesy szkoły, nie wywiązali się z zobowiązania wybudowania gmachu szkolnego.
          Dyrektorem szkoły zostaje zaangażowany Hipolit Bułat.

          W czerwcu 1926r. młodzież klasy ósmej przystąpiła do pierwszej w historii szkoły matury.
          W pierwszej klasie maturalnej było 20 uczniów, a egzamin maturalny złożyło 13 osób.

          We wrześniu 1926r. szkołę częściowo przeniesiono do zaadoptowanego budynku przy ul. 11- go Listopada. Świadczy o tym "Akt poświęcenia gmachu gimnazjum im. Tadeusza Kościuszki w Bielsku Podlaskim". 17 lutego 1928r., mimo, że prace nad rozbudową gmachu nie zostały zakończone, szkoła przeniosła się do pomieszczeń przy ul. 11-go Listopada. Tutaj pozostała do września 1939r roku.

          Starania Komitetu Rodzicielskiego doprowadziły do ponownego upaństwowienia gimnazjum z początkiem roku szkolnego 1928/29.
          Z dniem 1 grudnia 1929r. dyrektorem szkoły mianowano mgr Józefa Tajcherta, który na tym stanowisku pozostał do września 1937r.

          Okres dyrektorstwa J. Tajcherta należy do najświetniejszych w historii szkoły. Był on szczególnie oddany młodzieży, troszczył się o nią jak rodzony ojciec. Wiosną 1930r. przystąpił do porządkowania boiska, jak również poczynił kroki do podjęcia budowy zachodniego skrzydła gmachu i sali gimnastycznej. Jednak naczelną ideą dyrektora była praca dydaktyczno - wychowawcza.

          Wielkim powodzeniem wśród mieszkańców miasta cieszył się szkolny teatr amatorski. Szkoła zdobywała uznanie, uczniowie zadowolenie, a miasto miało miłe przeżycia estetyczne.
          Dyrektor J. Tajchert wprowadził zwyczaj, że każda klasa w dniu swego patrona musiała przedstawić program artystyczny w świetlicy szkolnej zarówno dla uczniów jak i publiczności miejskiej.

          Żadna miejska impreza artystyczna nie mogła się obyć bez szkolnych orkiestr - smyczkowej i dętej. Każde święto narodowe czy rocznice wielkich wydarzeń nie mogły się odbyć bez szkolnych programów artystycznych i przemówień profesorów.
          W okresie jesiennym i zimowym w gimnazjum prowadzony był dobrze zorganizowany uniwersytet powszechny, który cieszył się dużą frekwencją mieszkańców Bielska.
          Bujnie rozwijała się też kultura fizyczna. Inicjatywa wszelkich imprez sportowych zawsze wychodziła z gimnazjum.
          Komitet Rodzicielski organizował niezapomniane wycieczki szkolne, jak też wspaniałe bale młodzieżowe w szkole.
          Na terenie szkoły wydawane było pisemko "Orle loty". Artykuły ozdabiano rysunkami i fotografiami wykonanymi przez samych uczniów.
          Celem wykorzystania zdolności technicznych młodzież prowadziła modelarnię samolotów.
          W roku 1930 Kółko Przyrodnicze na terenie posesji szkoły posadziło 100 drzewek morwowych, na których były hodowane larwy jedwabników. Wyprodukowane oprzędy spieniężane były w Milanówku, czym zasilana była kasa koła.

          Od początku istnienia szkoły młodzież była jednolicie umundurowana. Mundurek szkolny dodawał młodzieży gimnazjalnej powód do dumy oraz zobowiązywał do godnego reprezentowania szkoły.

          W roku szkolnym 1932/33 miała miejsce jędrzejewiczowska reforma szkolna, według której system szkolny opierał się na 6 - letniej szkole powszechnej (podstawowej), na której bazowało szkolnictwo zawodowe i ogólnokształcące.
          Sześcioletnia szkoła ogólnokształcąca była dwustopniowa: 4- letnie gimnazjum i 2 - letnie liceum. Gimnazjum było jednolite, natomiast dwuletnie liceum miało typy: klasyczny, humanistyczny, matematyczno - fizyczny i przyrodniczy.
          W roku 1933/ 34 dawną klasę III starego typu nazwano klasą I nowego typu. W czerwcu 1937r. uczniowie klas IV otrzymali świadectwa ukończenia gimnazjum, tzw. " małą maturę", a od 1 września prawie wszyscy "mali maturzyści" znaleźli się w I klasie liceum.
          W roku szkolnym 1937/38 funkcję dyrektora szkoły objął Julian Chmiel. Funkcję swoją pełnił do września 1939 roku.
          W czerwcu 1939 roku odbyła się pierwsza, a zarazem ostatnia matura typu licealnego w okresie międzywojennym.

          W ostatnich dniach sierpnia nastąpiły pierwsze bombardowania, a młodzież zdolna do noszenia broni powołana do wojska.
          17 września 1939r. wojska radzieckie przekroczyły granice Polski, a 23 września zajęły Bielsk Podlaski.

          Młodzież spontanicznie podjęła służbę Polsce - zbierała i zabezpieczała ekwipunek żołnierski, utworzyła łączność konspiracyjną, sieć alarmową i wywiadowczą, zabezpieczyła też bibliotekę miejską i gimnazjalną.
          Dochodziły do Bielska wieści o bohaterskiej obronie Grodna z udziałem młodzieży gimnazjalnej.

          W pierwszych dniach października młodzież pod kierunkiem prof. Józefa Pohorskiego uporządkowała zdewastowany budynek gimnazjum. Dyrektorem był prof. Wacław Batorski. Rozpoczęły się zajęcia szkolne, które nie trwały jednak długo.
          W początku grudnia szkołę eksmitowano do budynku szkoły powszechnej, a dyrektorem został Białorusin Stanisław Kowalczuk. Ale to już była inna szkoła. Młodzież, której uczucia narodowe szargano stalinowskim programem nauczania, podjęła samodzielną naukę w grupach koleżeńskich przy pomocy nauczycieli. Były to narodziny tajnego nauczania na ziemi bielskiej.
          Praca i walka konspiracyjna nasiliły się po przejęciu władzy na tych terenach przez okupanta hitlerowskiego. Ogromny wkład w rozwój państwa podziemnego i jego siły zbrojne wnieśli wychowankowie naszego gimnazjum. Tajne nauczanie w zakresie szkolnictwa podstawowego i średniego pod osłoną i przy pomocy Armii Krajowej rozwijało się i objęło cały powiat, a szczególnie w Bielsku Podlaskim.
          Dzięki tajnemu nauczaniu młodzież nie zmarnowała czasu, ale ukończyła szkołę podstawową, uzyskała tzw. małą maturę i przygotowała się do egzaminu dojrzałości. W walce o byt i zachowanie tożsamości narodowej mijały lata okupacji hitlerowskiej.

          30 lipca 1944r. wojska radzieckie wyzwoliły Bielsk i powiat bielski. W mieście zaczęła się organizować młodzież szkolna.

          1 września rozpoczęto naukę w poklasztornych zabudowaniach przy ul. Żwirki i Wigury, gdyż gmach szkoły wycofujący się hitlerowcy wysadzili w powietrze. Mimo różnorodnych trudności życie szkoły biegło w miarę normalnym trybem. We wrześniu zaczęły działać drużyny harcerskie - męska i żeńska. Wydawano gazetkę ścienną pt. "Strażnica", odżyły tradycje artystyczne szkoły, organizowano okolicznościowe akademie.
          W czerwcu 1945r. miała miejsce pierwsza w powojennej historii szkoły matura, do której przystąpiło 38 abiturientów.

          Jesienią 1945r. dyrektorem szkoły został mianowany dr Aleksander Sikorki. Wczesną wiosną 1946r. przy wydatnej pomocy uczniów zaczęto odbudowę szkoły. Młodzież poświęciła swoje wakacje i przez cale lato pracowała przy budowie. 16 stycznia 1947r. nastąpił wielki dzień. Szkoła przeniosła się do własnego budynku, gdzie nauka trwała na dwie zmiany. Rok szkolny 1948/49 to rok nowej organizacji szkolnictwa ogólnokształcącego. Był to rok reform zmierzających do wychowania młodzieży w nowym laickim, a następnie socjalistycznym duchu.

          Szkołę pozbawiono patrona i nazwano - "Państwowa Szkoła Średnia Stopnia Licealnego"
          1 lutego 1949r. rozwiązano drużyny harcerskie.

          W 1950r. decyzją Kuratorium w Białymstoku przywrócono szkole nazwę: Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Kościuszki w Bielsku Podlaskim.
          Liczba uczniów wzrosła do 450 osób, dlatego też wprowadzono trzeci ciąg klas. Mury szkoły opuszczało co roku ponad 100 absolwentów.

          We wrześniu 1957r. dyrektorem zostaje mgr Mieczysław Bajbor. W związku na złe warunki lokalowe młodzież uczy się na trzy zmiany, dlatego rozpoczyna się rozbudowa zachodniego skrzydła. Uczniowie wraz z rodzicami czynnie wspomagają rozbudowę gmachu szkoły. Mimo wielu niedogodności każdego tygodnia na górnym korytarzu odbywały się apele szkolne, wystawiano sztuki reżyserowane przez W. Bobrowskiego. Do uroczystości szkolnych poza rozpoczęciem i zakończeniem roku szkolnego należała studniówka.

          W roku szkolnym 1969/70 do tradycji szkoły weszła uroczystość ślubowania klas pierwszych. Najmłodsi licealiści złożyli przysięgę przed gronem pedagogicznym, starszymi kolegami i rodzicami o treści: "My uczniowie klas pierwszych I Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Kościuszki w Bielsku Podlaskim składamy ojczyźnie - Polsce Ludowej nasze uroczyste ślubowanie. Ślubujemy Ci Polsko zespalać wszystkie nasze siły w pracy i w nauce dla dobra socjalistycznej ojczyzny".

          Od września 1972r. kierowanie szkołą obejmuje mgr Bazyli Niedźwiecki.

          W roku szkolnym 1972/73 przystąpiono do generalnego remontu budynku. Rozebrano piece i zainstalowano centralne ogrzewanie, wymieniono instalację elektryczną wyremontowano klatki schodowe, naprawiono podłogi i dach budynku jak również urządzenia sanitarne. Wybudowano dwie nowe pracownie: biologiczną i chemiczną. Obok pracowni chemicznej została wmurowana tablica informująca o budowie tych pracowni przez uczniów, rodziców i nauczycieli. Do użytku oddano również nadbudowane nad łącznikiem piętro z przeznaczeniem na dwie pracownie fizyczne wraz ze wspólnym zapleczem. Polepszyło to warunki do nauczania fizyki i biologii oraz pozwoliło zorganizować nowe pracownie (j. rosyjskiego, j. niemieckiego i czytelni).
          Wraz z rozbudową i remontem kapitalnym gmachu szkoły wspólnym wysiłkiem nauczycieli rodziców i przy dużym zaangażowaniu uczącej się młodzieży dokonano modernizacji wielu pracowni przedmiotowych. Zakupiono pierwsze rzutniki pisma, nowe magnetofony wraz z taśmotekami do nauczania języków. Systematycznie uzupełniano pomoce naukowe, kupowano słowniki, encyklopedie i atlasy.
          Zamówiono pracownię j. polskiego i matematyki - po zamontowaniu będą to najbardziej nowoczesne i w pełni zautomatyzowane pracownie przedmiotowe w naszym województwie.
          Od 01. IX. 1973 obok istniejącego profilu matematyczno-fizycznego, wprowadzono profil biologiczno-chemiczny. Rok szkolny podzielono na dwa okresy (semestry).

          Rada Pedagogiczna ustaliła, że wystrój wnętrza szkoły będzie następujący:

          • korytarz dolny - odzwierciedla historię szkoły oraz jest kącikiem pamięci narodowej,
          • korytarz górny - ma być miejscem organizowania apeli i ma odzwierciedlać życie szkoły (zdobyte przez uczniów puchary i dyplomy, gazetki ZMS i ZHP oraz ma znajdować się sztandar szkoły),
          • korytarze boczne-tematycznie związane z poszczególnymi pracowniami przedmiotowymi.

          Dyrektor i nauczyciele dbali o rozwijanie zainteresowań i zdolności młodzieży, poprzez popularyzację literatury popularno-naukowej, zwiększanie udziału uczniów w konkursach i olimpiadach, zwiększanie samorządności uczniów, zacieśnianie współpracy z rodzicami i środowiskiem społecznym.
          Przedłużeniem procesu lekcyjnego były zajęcia pozalekcyjne, dlatego wprowadzono zasadę, ze każdy uczeń jest członkiem jednego koła. W szkole działały między innymi koła: polonistyczne, recytatorskie, matematyczne, fizyczne, historyczne, biologiczne, chemii, j. francuskiego, j. rosyjskiego, sportowe, LOK, PTTK, PCK, oraz ZMP, ZHS i chór szkolny.
          Zorganizowano akcję "Szklanka gorącego mleka", organizowano zbiórki makulatury oraz coroczne wyjazdy na wykopki. Uczniowie bardzo często (z powodzeniem zresztą) brali udział w różnych olimpiadach, turniejach i mistrzostwach szkół średnich.
          Każdy absolwent przed opuszczeniem szkoły miał obowiązek przekazać szkole jedną starannie wykonaną przez siebie pomoc naukową z przedmiotu, z którego składał egzamin dojrzałości.
          Dyrektor dbał, aby grono nauczycielskie charakteryzowało się wysokimi kwalifikacjami naukowo-pedagogicznymi jak również wysokim stopniem zdyscyplinowania.

          Poprawa bazy materialnej, unowocześnienie procesu lekcyjnego i rozwój zajęć pozalekcyjnych miały wpływ na poprawę wyników w nauce.

          1. IX. 1974 roku, dyrektorem szkoły zostaje mianowany Bolesław Skłodowski.
          W szkole w dalszym ciągu dobywały się remonty(unowocześniano pracownie, kupowano nowe pomoce naukowe, sprzęt sportowo-turystyczny. Wykonano prace związane z upiększeniem obejścia szkoły jak: ogrodzenie posesji, zasadzenie żywopłotu, wykonanie kwietników, położenie asfaltu na placu rekreacyjnym czy wykonanie alejek i chodników. Została również uruchomiona fontanna.

          Rada pedagogiczna ustaliła, że w klasach pierwszych przez pierwsze trzy tygodnie nie należy wystawiać ocen niedostatecznych, aby umożliwić pierwszoklasistom możliwie szybką adaptację do nowych warunków szkolnych. Równomiernie z rozwojem bazy dydaktycznej, Rada Pedagogiczna liceum przejawiała dużą troskę o podniesienie własnych kwalifikacji poprzez:

          • podyplomowe studia przedmiotowo metodyczne,
          • uczestnictwo w międzynarodowych zespołach samokształceniowych, uczestnictwo w samokształceniowych Radach Pedagogicznych i wiele innych form nauki.

          Ucząca się młodzież była zdolna, inteligentna i zdyscyplinowana. 70% uczniów uczestniczyło w zajęciach pozalekcyjnych. Działało 13 kół przedmiotowych i 7 kół zainteresowań. Uczniowie zrzeszeni w kole LOK organizowali zawody o najlepszego strzelca klasy i szkoły (na wybudowanej na strychu strzelnicy), brali udział w sportach obronnych, zorganizowali wystawę modelarską, wystawę z zakresu pierwszej pomocy sanitarnej czy ochrony przeciwpożarowej. Dużą popularnością cieszył się szkolny zespół wokalny "Przygoda".
          Prężnie działała drużyna ZHP. Harcerze przygotowali szereg imprez o wysokich walorach wychowawczych jak np. widowisko plenerowe "Pamięć historii żyje w nas" czy imprezę "Harcerze ludziom pracy". W szkole działał OHP. W ramach OHP młodzież pracowała przy remoncie szkoły, a w okresie wakacji wyjeżdżała również do zakładów pracy.
          W pracowni historii urządzono "Izbę pamięci narodowej", którą otwarto 7.X.1978. Była to jedna z najlepiej urządzonych izb pamięci w województwie. Młodzież objęła opiekę nad grobami ofiar faszyzmu w Pilikach.
          Nauczyciele kształtowali u młodzieży nawyki porządku, ładu, estetyki i kultury osobistej oraz przyzwyczajali młodzież do współgospodarza szkoły.
          Opieką objęto młodzież dojeżdżającą, mieszkającą na stancjach, mającą trudne warunki materialne jak również mającą trudności w nauce.

          W kwietniu 1981 roku dyrektorem zostaje mgr Barbara Rudko.
          Cały rok 1981 oraz rok szkolny 1981/82 to okresy nietypowe i trudne dla całego narodu. 13 grudnia 1981 roku zostaje wprowadzony stan wojenny. Pełnomocnikiem do spraw oświaty i wychowania zostaje generał dywizji Z. Huszcza. Apeluje on o ochronę młodego pokolenia od niepożądanych wpływów, o zapewnienie im opieki i bezpieczeństwa w okresie stanu wojennego.

          Postawa Rady Pedagogicznej w tym czasie zasługuje na szczególne uznanie. Bez zakłóceń realizowane są programy nauczania jak i zadania wychowawcze. Uświadamiano uczniom o konieczności przestrzegania przepisów stanu wojennego, jak również kształtowano patriotyzm zawierający takie wartości jak miłość do kraju ojczystego, przywiązanie do kultury narodu czy dumę z jej bohaterskiej przeszłości. Na bieżąco przeprowadzano rozmowy na temat wydarzeń w okresie stanu wojennego i właściwie je interpretowano. Zorganizowane zostały zajęcia opiekuńczo- wychowawcze w soboty. Prężnie działają koła przedmiotowe jak i koła zainteresowań. Szkolna komenda OHP zorganizowała w czasie wakacji trzy hufce.
          Samorząd szkolny organizował samopomoc koleżeńska uczniom mającym trudności w nauce, uroczystości z okazji Dnia Nauczyciela i Dnia Kobiet, wieczorki towarzyskie, zbiorowe wyjścia do kina, zbiórki makulatury, czy akcja "Szklanka gorącego mleka"

          Wszystkie imprezy i uroczystości szkolne odbywały się zgodnie z planem. Uczniowie odnosili sukcesy w olimpiadach przedmiotowych jak również w sporcie. Od 1 września 1982 roku dyrektorem zostaje Józef Boryszewski. W dalszym ciągu należało systematycznie wyjaśniać uczniom aktualne problemy społeczno - polityczne, a także omawiać w atmosferze zaufania i partnerstwa inne zagadnienia nurtujące środowisko uczniowskie.

          Koniecznością było wychowanie patriotyczne jako element niezbędnego ukształtowania osobowości młodzieży, przypominające o obowiązku wychowania młodzieży w duchu umiłowania Ojczyzny, humanitaryzmu i tolerancji, wolności sumienia, sprawiedliwości społecznej, szacunku do pracy i dla ludzi pracy.
          Rozwijano samorządność i demokrację oraz podnoszono autorytet liceum. Wszystko to realizowano poprzez różne elementy pracy. Młodzież zostaje zapoznana z pracą zakładów produkcyjnych. Organizuje się spotkania z przedstawicielami wyższych uczelni szkół pomaturalnych czy pracownikami wydziału zatrudnienia. Organizowane są wyjścia do kina, wyjazdy do teatru czy wycieczki turystyczno - krajoznawcze.
          Uczniowie biorą udział w pracach społecznych w mieście, opiekują się Miejscem Pamięci Narodowej w Lesie Pilickim. Dobrze układa się współpraca z Komitetem Rodzicielskim, który interesuje się działalnością szkoły. Starano się zainteresować młodzież sprawami miasta i regionu, ich historią, tradycjami, gospodarką i kulturą.
          W szkole działają koła: ZHP, LOK, LOP, PCK, OHP, PTTK, TPPR. Działają również koła przedmiotowe i sportowe, spółdzielnia uczniowska czy samorząd szkolny.
          Kształtowano świadomą dyscyplinę i właściwy stosunek uczniów do nauki pracy poprzez udział młodzieży w pracach społecznie - użytecznych jak i sprawach miasta. Niektóre koła wyszły z działalnością na zewnątrz. Koło geograficzne wspólnie z PTTK zorganizowało konkurs szkolny "40 lat PRL" Tematyka konkursu obejmowała zagadnienia z życia gospodarczego, politycznego i kulturalnego kraju.
          Działalność rozpoczęło koło Młodych Przyjaciół Sztuki. Koło to brało udział w wykładach z historii sztuki w BDK, oglądało spektakle w BDK, oglądało filmowe adaptacje wybitnych dzieł literatury polskiej, organizowało wyjazdy do teatru w Białymstoku.
          Szkolna komenda OHP zorganizowała hufce, które pomagały w Nadleśnictwie Bielsk Podlaski i Rejonie Dróg Publicznych. Zorganizowano hufiec wyjazdowy w Tarnobrzegu jak również archeologiczny w Drohiczynie.

          Rok szkolny 1990/91 to szczególny rok dla kraju, gdyż po 50 latach znów obchodzi się rocznicę bitwy warszawskiej, która zdecydowała o tym, że w 1920 roku Europa nie została opanowana przez wojska bolszewickie.
          Jest to rok dalece idących zmian. Buduje się nowe państwo demokratyczne, a po 30 latach wraca do szkół religia. W pracy dydaktyczno - wychowawczej młodzieży wyrabiano poczucie obowiązkowości, wpajano chrześcijańskie wartości etyczne, kształtowano miłość do Ojczyzny, kształtowano poczucie uczciwości, szlachetności, wytrwałości, tolerancji i odpowiedzialności.

          Od 1 września 1991 roku dyrektorem zostaje mgr inż. Andrzej Edmund Sidoryk.
          Szkoła w dalszym ciągu realizuje z powodzeniem plany nauczania, czy dydaktyczno - wychowawcze. Uczniowie zdobywają laury w olimpiadach przedmiotowych jak i w sporcie. Organizowane są wycieczki turystyczno - krajoznawcze, biwaki, spotkania z ciekawymi ludźmi, wyjścia do kina czy wyjazdy do teatru. Młodzież aktywnie uczestniczy w akcjach "Sprzątanie Świata", czy "Wielka Orkiestra Świąteczne Pomocy". Co roku przed świętami Bożego Narodzenia zbierane są dary dla dzieci z Domu Dziecka w Białowieży.

          Od 1 września 1991 roku języka angielskiego zaczyna uczyć Diana Robinson z Korpusu Pokoju. W czerwcu 1992 roku uczniowie wraz z D. Robinson uczestniczyli w pierwszej w Polsce sesji ONZ. Obrady odbywały się w języku angielskim. W czasie sesji dyskutowano na tematy:

          1. Terroryzm międzynarodowy.
          2. Zanieczyszczenie środowiska.
          3. Niszczenie broni jądrowej.

          Na uroczystości zamknięcia posiedzenia sesji ONZ zostały rozdane wyróżnienia. Uczniowie naszej szkoły otrzymali jedno z tych wyróżnień za bardzo dobrą pracę w czasie trwania obrad sesji.

          W następnych latach nauczycielami Korpusu Pokoju uczącymi języka angielskiego byli Cathy Davies i Melisa Vilson. Przed świętami Bożego Narodzenia w 1995 roku Melisa Vilson z przygotowanymi podarunkami odwiedziła wraz z uczniami naszej szkoły chore dzieci w szpitalu.

          Tradycją w naszej szkole jest ogólnoszkolny opłatek organizowany przed świętami Bożego Narodzenia.

          Od 1996 roku wydawana jest gazetka szkolna- " Zez szkolnej krypty". Gazetkę redagują uczniowie wraz z Samorządem Uczniowskim.

          Szkołę naszą odwiedzili dostojni goście. Byli to między innymi:

          • 14 marca 1994 roku - biskup drohiczyński ks. Jan Chrapek,
          • 31 stycznia 1996 roku Ordynariusz Diecezji Drohiczyńskiej ks. biskup Antoni Dydycz,
          • 23 lutego 1998 roku - Arcybiskup Białostocko - Gdański ks. biskup Sawa
          • 26 czerwca 1998 roku - Premier Rządu RP Jerzy Buzek, oraz Marszałek Sejmu M. Płażyński,
          • 27 czerwca 1998 roku - biskup bielski Grzegorz.

          Szkoła nasza spełnia bardzo ważną rolę w mieście. 19 września 1999 roku przekazano szkole pod opiekę nowy pomnik na plantach miejskich - "Pomnik Niepodległości Polski". Przy pomniku tym odbywają się uroczystości państwowe. Jest to po Lesie Pilickim drugi najważniejszy pomnik, którym opiekuje się nasza szkoła.

          W roku szkolnym 1998/99,, Gazeta Wyborcza’’ w Białymstoku i Kuratorium Oświaty w Białymstoku zorganizowali ranking szkół średnich. Na 38 szkół z całego województwa nasza szkoła zajęła siódme miejsce, natomiast wśród szkół bielskich miejsce pierwsze.

          Nasza szkoła zajęła piąte miejsce w Ogólnopolskim Geograficznym Rankingu Olimpijskim, podsumowującym osiągnięcia w Olimpiadzie Geograficznej i Nutologicznej w latach 1974- 1999.

          Bardzo często uczniowie, nasi byli laureatami i finalitami eliminacji centralnych w olimpiadach przedmiotowych.
          Również w sporcie uczniowie nasi zdobywają laury, o czym świadczy duża ilość zdobytych pucharów, które są w szkole.

          Szkoła nasza nadal się rozwija, służąc młodzieży. W 1997 roku uczniowie otrzymali nową pracownię komputerową z podłączeniem do Internetu. Dla wygody uczniów założono sklepik jak również zamontowano na korytarzu dwa automaty telefoniczne.
          W 1998 roku Samorząd Szkolny wraz z opiekunem Jolantą Jancewicz za pieniądze zarobione przez uczniów założył w szkole radiowęzeł.

          Od 1 września 2002 roku obowiązki dyrektora szkoły pełni mgr Jolanta Jancewicz.
          W lutym 2003 roku odbył się konkurs na dyrektora szkoły, który wygrała Jolanta Jancewicz i zostaje dyrektorem liceum.

          Od pierwszych dni swojego urzędowania zaczyna modernizować bazę dydaktyczną.
          Już w grudniu 2002 roku odbył się remont generalny pokoju nauczycielskiego łącznie z wymianą ponad 30-to letnich mebli.
          W czasie wakacji 2003 roku wymieniono instalację elektryczną i wyremontowano wszystkie korytarze oraz sale lekcyjne ( j. angielskiego, j. niemieckiego, j. polskiego).
          Jedna z sal fizyki została zaadoptowana na salę komputerową, po uprzednim pozytywnym zaopiniowaniu projektu, "Pracownia komputerowa w każdej szkole" przez Podlaskie Kuratorium Oświaty w Białymstoku.

          Od września 2003 roku zaczęło się wyposażanie sali komputerowej.
          W ramach tego projektu szkoła otrzymała również cztery komputery multimedialne, które zostały umieszczone w odremontowanej czytelni. Obecnie mamy już dwie sale komputerowe.
          W większości sal lekcyjnych zostały wymienione krzesełka oraz stoliki uczniowskie. W grudniu 2003 roku odbył się remont generalny sali gimnastycznej, a w styczniu 2004 roku- sali historycznej.
          Absolwent naszego liceum Witold Hryniewicki mieszkający obecnie w USA przekazał darowiznę celową w wysokości 3000 dolarów, za którą zakupiono projektor multimedialny i przenośny komputer.

          Dzięki pomocy sponsorów został zakupiony sprzęt sportowy. W celu usprawnienia pracy sekretariatu został zakupiony i zainstalowany w sekretariacie komputer z drukarką.

          W czerwcu 2003 roku w 85 rocznicę istnienia naszego liceum odbył się zjazd wychowanków i wychowawców gimnazjum i liceum im. Tadeusza Kościuszki w Bielsku Podlaskim.


          Szkoła nasza przez 85 lat swojego istnienia wykształciła wielu wybitnych ludzi. Wśród absolwent ów naszego liceum są:

          • bohaterowie walk pod Lenino i Monte Cassino,
          • członkowie ruchu oporu,
          • rektorzy, profesorowie i asystenci wyższych uczelni, jak np.: J. Szczerbań - były rektor AM w Warszawie czy B. Białkozowicz - profesor PAN,
          • pisarze, lekarze, architekci, piloci, zawodowi wojskowi, wielu wychowanków poległych w walce z okupantem i obozach koncentracyjnych,
          • artyści, jak: W. Zakrzewski- artysta plastyk, były rektor ASP w Warszawie,
          • a także ci, z którymi spotykamy się codziennie w naszym mieście, okolicy i wielu innych.

          Od 1958 roku, co pięć lat odbywają się zjazdy koleżeńskie. Każdy zjazd jest wydarzeniem nadzwyczajnym. Jest to coś niezwykłego spotkać się z koleżankami i kolegami, których nie widziało się przez wiele lat.
          Pierwszy zjazd odbył się w dniach 28 i 29 czerwca 1958 roku. W zjeździe uczestniczyło 201 osób.
          Na pamiątkę czterdziestolecia istnienia szkoły uczestnicy zjazdu ufundowali tablicę pamiątkową, która została wmurowana w ścianę korytarza szkoły. Zjazd ten był początkiem następnych zjazdów, które odbywają się, co pięć lat zawsze w czerwcu po zakończeniu roku szkolnego.


          Szkoła nasza za swoją działalność otrzymywała różne wyróżnienia. Są to między innymi:

          • "Odznaka Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej",
          • "Odznaka Tysiąclecia",
          • "Medal za zasługi dla LOK",
          • "Zasłużony Białostocczyźnie",
          • "Medal za zasługi dla obronności kraju",
          • "Złota Odznaka OHP",
          • dyplomy uznania i podziękowania za pracę.

          W 1999 roku Ojciec Święty Jan Paweł II udzielił całym sercem Apostolskiego Błogosławieństwa I Liceum Ogólnokształcącemu im. T. Kościuszki w Bielsku Podlaskim wzywając obfitości łask Bożych.

           



          Na podstawie "Wspomnieniem Pisane - Pamiętnik Gimnazjum i Liceum im. Tadeusza Kociuszki w Bielsku Podlaskim" opracowała Teresa Niewińska